Het leven van een volle vrouw

Vallen en weer opstaan is net als een mentale discussie, die je altijd met jezelf zal blijven voeren. Ik leef tegenwoordig in een achtbaan. Ik ga van hoog naar laag en van onder naar boven. Soms zou ik alles kort en klein kunnen slaan terwijl andere momenten kan ik de hele Wereld weer aan. Ik test vaak of ik nog besta en nog vaker kom ik er dan achter dat ik veel sterker ben dan, dat ik denk. Het is meestal makkelijker om een inspiratiebron voor mijn naaste omgeving te zijn of zelfs voor mensen die ik niet ken dan voor mijzelf. Mijn zwakte zal ik niet zo snel vrijgeven. Maar ik beloof het wel in mijn eigen leven toe te laten. Het moment om te ontwaken is gekomen. Ik kan niet blijven schuilen achter het mom van; Eendjes voeren doe je alleen, want samen sta je sterk, samen kan je meer bereiken. Ik ben nu bezig met mijn horizon te verbreden. Tegenwoordig heb ik hier meer tijd voor en deze kostbare tijd moet ik daarom goed gebruiken. Voor ik het weet is mijn herstel periode vo...

Eten wilt de weg vertellen maar stopt wanneer het over inhoudt gaat. Het is daar om je te redden maar vergeet wanneer het te ver gaat. Minder of meer is voor mij een keuze maar wanneer eten mij mond raakt ben ik verloren tot dat het te laat is. Het is een waarheid die ik onder ogen moet blijven zien. Het is een levenspatroon die ik moet blijven beminnen. Als de geest heeft bepaalt dat ik dit moet eten is er dan wel eten genoeg om mijn lust te kunnen vergeten. Sta ik aan de overkant als ik naar mijn zelf kijk of kijk ik de andere kant op wanneer mijn smaak zijn top bereikt. Het is lastig te beschrijven het is bijna een ziekte die ik zelf uit mijn lichaam moet bedrijven. Het is een luxe verslaving waar ik een middenweg moet vinden. Ik vind jou lief, jij vind mij geweldig en samen vullen we elkaar aan. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Het idee dat ik van ongezond en onregelmatig eten houdt maak deze versla...