Het leven van een volle vrouw

Trainen, trainen en nog eens niet trainen.. Zo lijkt mijn leven op dit moment. Telkens als ik bedenk te gaan trainen komt er wel weer iets tussen dat ik niet "kan" sporten. HOE TOCH OP!! Er is geen excuus om het weer te ontglippen. Ik moet geen leugens verzinnen en al helemaal niet vertellen aan mezelf. Hoewel ik helemaal niet van sporten hou ik wel enorm veel van mijn lichaam en daarom moet ik toch een middenweg zien te forceren. Nu ben ik best een lastige dame als het om sporten gaat. Dus gister heb ik na bijna 5 maanden de stoute schoenen aangetrokken en heb ik een weg getoverd naar de gym toe. Ik werd te vroeg wakker gemaakt met teveel energie en een heerlijk zonnetje. Al snel sprong ik de douche in met de gate gang.. HET IS KLAAR==>> IK BEN ER KLAAR VOOR.. Ik ga terug naar mijn basis en dat is naar de gym. Het was een lange trage movement waar meer pufjes voor nodig waren dan gewoon gelijk te gaan sporten maar ik ben inderdaad gelijk de deur met vrouwlief geg...

Eten wilt de weg vertellen maar stopt wanneer het over inhoudt gaat. Het is daar om je te redden maar vergeet wanneer het te ver gaat. Minder of meer is voor mij een keuze maar wanneer eten mij mond raakt ben ik verloren tot dat het te laat is. Het is een waarheid die ik onder ogen moet blijven zien. Het is een levenspatroon die ik moet blijven beminnen. Als de geest heeft bepaalt dat ik dit moet eten is er dan wel eten genoeg om mijn lust te kunnen vergeten. Sta ik aan de overkant als ik naar mijn zelf kijk of kijk ik de andere kant op wanneer mijn smaak zijn top bereikt. Het is lastig te beschrijven het is bijna een ziekte die ik zelf uit mijn lichaam moet bedrijven. Het is een luxe verslaving waar ik een middenweg moet vinden. Ik vind jou lief, jij vind mij geweldig en samen vullen we elkaar aan. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Het idee dat ik van ongezond en onregelmatig eten houdt maak deze versla...